8 Haziran 2010 Salı

Bir Uçuş Denemesi


Fotoğraflar hikâye anlatır, hatıraları onarırlar.

Şado ile albümlere bakarken geçmişe uzun gezintiler yaparız. Çocukluk albümümdeki fotoğrafların çoğunu o çekti. Birçoğu çekilirken de oradaydı.


Büyükler, nasıl bir çocuk olduğumdan bahsederken, bazı huylarım konusunda ağız birliği etmiş gibidir. Hepsi, bir yalan uydurup, kaçıp gittiğimi anlatıyor ve ekliyorlar: “Bir anda yok olurdun.” Böylece bütün komşuları gezermişim köyde. Gittiğim yerde de uzun süre kalmazmışım. Başka bir yalan uydurur, yavaş yavaş uzaklaşır, sokağın köşesini döndüğüm gibi gözden yitermişim.


Köydeki evimiz, mahallenin bir ucunda, yokuşun başındaydı. Bir bahar günü, pencereden bakarken dışarı çıkmak istedim. Annemden izin aldım. Uzağa gitmeyeceğime söz verdim. Her zamanki gibi. Önce kapının önünde dolandım biraz. Yokuşun başından aşağı mahalledeki evleri, sokakları izledim. Yapacak bir şey bulamadım. Biraz sıkılmıştım. Etrafta da kimse yoktu. Kaçmaya karar verdim. Aniden koşmaya başladım yokuş aşağı. Az önce küçücük olan evler yakınlaştıkça gözümün önünde büyüyordu. Sonra evlerin yerini bulutlar aldı. Yukarıya, bulutlara bakıyordum artık sadece. Koştukça yeryüzünden uzaklaşıyordum. Giderek gökyüzüne doğru çekiliyordum.

Demek ki uçmak üzereydim. Evet, az ötedeki köşeyi dönerken uçacaktım.

Fakat birden bire o sesi duydum. Arkamdan bağıran Şado’nun sesiydi bu. Tam uçup yok olacağım sırada beni kıskıvrak yakalamıştı. Bir anda her şeyi unuttum.

Köşe başını, bulutları.

Sanki Şado bana seslenince zaman durdu. Olduğum yere çakılıp kaldım öylece. Başımı çevirdim. Bir ışık parlayıp söndü. Beklenmedik bir şimşek ışığı.

Yokuşun başına bir yıldız düşmüş gibi oldu gündüz vakti, göğün tam ortasından.

Donup kaldım.

Şado şaşkın tavşan bakışlarıma gülüyordu.

Kaçarken bir fotoğrafa yakalanmıştım.


Bir gün bir yerden sessizce kalkıp giderken, geride kalan her kimse o, tek bir kere seslensin bana.

O zaman yeniden hatırlayabilirim, köşe başını, bulutları.

Flaş patlasın.

Ama bu sefer arkama bakarsam, o yıldızla birlikte yok olayım.

Ardımda bıraktığım boşluk.

Fotoğrafta sadece o olsun.

1 yorum:

  1. ay bu da mükemmel bir yazı olmuş, "hiç bitmesin" diyerek okudum yine. ellerine sağlık. :))

    YanıtlaSil